Στον αθλητισμό. Στις τέχνες. Στις επιστήμες. Με ότι και να καταπιαστεί κανείς, για να φτάσει σε υψηλό επίπεδο απαιτείται εκτός των άλλων μεγάλη δόση ταλέντου.

Εκπαιδεύοντας οδηγούς εδώ και πάνω από μια ντουζίνα χρόνια, έχω δει κάθε λογής περίπτωση να περνάει τις εξετάσεις οδήγησης. Πολλοί γιατί το άξιζαν πραγματικά, άλλοι κατά τύχη, άλλοι γιατί είχαν μέσον κοκ. Ένα φαινομενικά ίδιο αποτέλεσμα – μιας και στις εξετάσεις οδήγησης δεν μπαίνει βαθμολογία – για τόσο διαφορετικές όμως οδηγικές ικανότητες και συμπεριφορές. Μοιάζει σαν απλά οι υποψήφιοι οδηγοί να αγοράζουν ένα δίπλωμα. Ένα χαρτί. Ο κόπος της εκπαίδευσης δε φαίνεται με την πρώτη ματιά.

Έχω πολλούς καλούς συναδέλφους σε σχολές οδηγών στην Πάτρα που εκπαιδεύουν. Ωστόσο υπάρχουν και κάποιοι που απλά διεκπεραιώνουν. Ξέπλυμα, τηγάνισμα και εξετάσεις. Αργότερα, όταν ο οδηγός περιχαρής μπει στο αυτοκίνητο μόνος του και κληθεί να πάρει αποφάσεις αρχίζει να γίνεται η διαφορά. Όσοι εκπαιδεύτηκαν, όσοι ενσωμάτωσαν όλα αυτά που έμαθαν, απέκτησαν κρίση και σχημάτισαν άποψη, καταφέρνουν να κινηθούν με ασφάλεια σε ένα δύσκολο περιβάλλον, εκεί που οι πιο αδύναμοι δυσκολεύονται, κινούνται νευρικά, γίνονται επικίνδυνοι για τον εαυτό τους και τους άλλους και τελικά κάποιοι εγκαταλείπουν.

Η εκπαίδευση στην οδήγηση δεν είναι ένα ενδιάμεσο στάδιο προς την απόκτηση διπλώματος, αλλά το πρώτο και πιο καθοριστικό βήμα προς την ασφαλή και ευχάριστη κυκλοφορία. 

Τα καθαρόαιμα ταλέντα το ξέρουν αυτό και το εκμεταλλεύονται πλήρως.-